خانه ی دوست

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است

خانه ی دوست

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است

. . .

  

 

توازی ِ ردّ ِ ممتد ِ دو چرخ ِ یکی گردونه

در علف زار ...

 

 

جز بازگشت به چه می انجامد

راهی که پیموده ام ؟

به کجا ؟

سامان اش کدام رُباط ِ بی سامانی ست

با نهال ِ خشکی کَج مَج

کنار  ِ آب دانی تشنه، انباشته با آخال

درازگوشی سوده پُشت در ابری از مگس

و کجاوه یی در هم شکسته ؟ ــ

 

کجاست بارانداز  ِ این تلاش ِ به جان خریده به نقد ِ تمامت ِ عمر ؟

کدام است دست آورد ِ این همه راه ؟ ــ

 

کَرگوشان را

               به چاووشی

                              ترانه ای خواندن

و کوران را

            به ره آورد

عروسکانی رنگین از کول بار ِ وصله بر وصله بر آوردن ؟

 

                 احمد شاملو 

 

تنهایی

 

 

 

 

تنهایی ام را با تو قسمت می کنم ، سهم کمی نیست 

 

گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست 

 

غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را 

 

بر سفره ی رنگین خود بنشانم ات، بنشین غمی نیست 

 

آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم 

 

تا روشنم شد در میان مردگانم  همدمی نیست 

 

همواره چون من نه ! فقط یک لحظه خوب من بیندیش 

 

- لبریزی از گفتن ولی در هیچ سوی ات محرمی نیست 

 

من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم 

 

شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست 

 

شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر آن را 

  

در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست  

 

شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر اگر چه  

 

اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست  

 

                   محمد علی بهمنی